Het was al weer een tijdje geleden dat ik contact met mijn moeder had; dat is door allerlei oorzaken zo gegroeid. Zij belt mij nooit en ik heb er geen behoefte aan.
Ik weet wel dat ik op de woensdag welkom ben; andere dagen mag of kan ik niet komen vanwege verschillende redenen. Zo komt de thuiszorg op diverse dagen, of haar andere kinderen komen en dan wil ze de confrontatie niet aan tussen mij en de anderen. Alsof er iets zou gebeuren. Ik heb haar altijd gezegd dat als er iemand anders zou komen terwijl ik er zou zijn, ik op zou stappen.
Het feit is dat zij al 93 jaar is en dus besloot ik woensdag 27 december zo vlak na de kerst naar haar toe te gaan. Ze was duidelijk blij verrast maar vertelde ze mij gelijk, Pastoor Jules Dresmé zou komen om de kerstmis-dienst voor te dragen bij haar thuis.
Mijn moeder kan het huis niet meer uit; ze doet op de vrijdag nog boodschappen met een van mijn zussen; dat is haar enige uitje. Verder kan ze geen kant op, vanwege haar leeftijd en lichamelijke ongemakken.
Overigens is Pastoor Jules Dresmé geen onbekende. Pastoor Dresmé (64) heeft zich volgens het gemeentebestuur onderscheiden met zijn inzet voor de nabestaanden van de MH17-vliegramp, waarbij vijftien Hilversummers omkwamen. ,,Dresmé was en is voor de betrokkenen een mensenbinder, hij is meer dan alleen pastoor. Zijn inzet blijft enorm. Hij biedt steun voor velen in onze samenleving, ongeacht achtergrond, geloof en afkomst.’’
Ook bij de totstandkoming van het Hilversumse MH17-monument had de pastoor een belangrijk rol.
Geen probleem hoor, vertelde ik haar. Als u wilt kan ik weggaan of mij even afzonderen als u de dienst gaat voorzitten met de Pastoor. Maar het liep anders.
Even wat anders tussendoor. Ik had een tas vol Pinkeltjes boeken mee genomen. Deze had ik op een verkooppagina op FB langs zien komen. Aangezien wij thuis vroeger ook allemaal Pinkeltjes boeken hadden maar mijn moeder deze zomaar had weggegeven en een van mijn zussen daar toch wel boos over was geweest, bedacht ik mij geen moment. Ik heb de Pinkeltjes boeken gekocht om deze aan mijn zus te geven. Ik had ze dus mee genomen naar mijn moeder zodat mijn zus ze weer mee kon nemen. Ik heb geen contact met mijn zussen; zij willen mij niet meer zien.
Ik heb de tas bij mijn moeder achter gelaten zonder enige verwachting. Ik wist dat ik hier verder niets meer over zou horen, maar ach…..hopelijk heb ik haar blij kunnen maken met Pinkeltjes.
Goed, de Pastoor kwam, ik deed de voordeur open. Ik moet zeggen, een aparte man. Hij stelde zich niet eens voor, mompelde iets van: Mevr. Verburgt weet toch dat ik kom? en liep zo langs mij heen de woonkamer binnen. Oké….
Mijn moeder wees naar mij en zei tegen de Pastoor, dat is nou Angela. (Ze heeft het dus duidelijk over mij gehad!). De Pastoor keek mij aan, zei ja, u heeft zich niet voorgesteld……en ik zei, ach, u ook niet. De toon leek gezet.
Dit achter mij latend, gingen ze aan de eettafel zitten. “Mag ik erbij komen zitten of heeft u dat liever niet ma?” Het was geen probleem.
Er kwamen kaarsjes op tafel, het wijwater, de Communie, en de kerkboekjes.
Het was aan de ene kant heel bijzonder om dit mee te mogen maken, aan de andere kant vond ik het een trieste gebeurtenis. Dit kwam eigenlijk door mijn moeder, die het verhaal van de geboorte van kindje Jezus heel letterlijk neemt. Ze neemt het hele God, Jezus, de Bijbelverhalen heel letterlijk.
Wat ik vind is dat je alle verhalen anders kan interpreteren. Nieuwe inzichten komen tot je, je kan het vanuit een ander perspectief gaan bekijken. Een mooi voorbeeld daarvan vind ik zelf het verhaal in de Bijbel over het bosje wat in brand vliegt. Men denkt dat het zomaar kan, iets in de brand vliegen, maar je kan ook bedenken hoe het kwam dat het vlam vatte. Misschien met een stukje glas en de zon. En dat kan dan toch een ander of nieuw inzicht geven.
Lang, lang geleden heeft de zender Discovery een serie uitgezonden die ging over Bijbelverhalen en hoe deze op een andere wijze gezien konden worden. Ze bekeken ook alle “wonderen” die waren gebeurd en hebben deze geprobeerd te ontrafelen. Helaas kan ik het niet terug vinden op internet, maar het was een hele mooie serie. In die tijd heb ik mijn moeder daar nog weleens op gewezen, dat je dingen anders kan bekijken en beleven, zodat er een diepere betekenis uit zou vloeien. Maar daar had ze toen al geen oren naar, want Eva kwam uit de rib van Adam, punt. Hoezo alles letterlijk nemen.
Al met al heb ik woensdag 27 december 2017 aan mijn moeders eettafel gezeten, met rechts van mij mijn moeder en links van mij de Pastoor. Ik heb verwonderd alles aangehoord en aanschouwd; ik heb gezien hoe iemand zich in het geloof wilt graven, zich vasthoudend aan haar eigen waarden, in de hoop dat het zou helpen.
Ik moet eerlijk bekennen dat de Pastoor uitstekend werk heeft verricht. Hij gaf mooie woorden mee, probeerde mijn moeder te vertellen dat het kindje Jezus het licht op Aarde was. Het Licht zit in jezelf. Oké, een dingetje….Mijn moeder vroeg hem iets over de waarheid, hoe dat nou zat. Ik zei tegen haar dat de waarheid in jezelf zat. Daar was de Pastoor het duidelijk niet mee eens. Het zit wel in jezelf maar het komt van God af. God geeft je de waarheid.
Ikzelf denk dat wij allemaal God zijn, omdat de waarheid in jezelf zit. Maar dat heb ik maar niet hardop gezegd.
Met de Pastoor ook nog een leuke discussie gehad; ik vond het zeer interessant allemaal. Even in het kort: het ging erover dat een of andere filosoof heel vroeger in de tijd van Jezus, opperde dat men maar beter geen geloof kon hebben, of allemaal dezelfde, zodat er vrede zou zijn en geen oorlogen die gebaseerd waren op diverse geloven.
Ik zei tegen de Pastoor dat ze dit heden ten dage ook weleens hardop mochten zeggen, dat zou waarschijnlijk een hoop ellende in de wereld schelen.
Tja, wat bijzonder allemaal. Mijn moeder vond het volgens mij ook fijn dat ik er bij had gezeten. Ik had het niet willen missen, ook al heb ik niets met de kerk en het geloof. Ik mag dan wel als Katholiek opgevoed zijn, ik doe er zelf vanaf mijn tienerjaren niets (meer) mee. Gewoon omdat ik anders geloof, op mijn eigen wijze zonder dat ik daar iemand kwaad mee doe. Dat wil ik graag zou houden.
De Kerstmis-dienst van Pastoor Dresmé is op tv geweest , maar het is helaas niet meer terug te kijken. (update aug. 2023: ik heb wel geloofsgesprek gevonden via uitzending gemist)
Na de kerstmis-dienst kregen we allebei nog een mooi kaartje; op de kaart staat een beeld met Josef en Maria, nog zonder kindje Jezus maar Maria duidelijk zwanger. Uiteraard is dat heel speciaal en bijzonder, omdat je altijd portretten en kaarten ziet met kindje Jezus erbij. Het beeld is in handen van hele goede vrienden van de Pastoor en hij mocht het beeld in de kerk gebruiken met Kerstmis.
Ook mocht hij het beeld dus fotograferen en er kaarten van laten maken.
Het kaartje zal ik bewaren als aandenken van de bijzondere middag op woensdag 27 december 2017. Het kaartje zal een verbinding worden met mijn moeder, die ik overigens al weer gesproken heb na oud en nieuw. Ik ga over een week weer bij haar langs. Het kan nu nog.
ps. Mijn moeder vertelde nog dat mijn zus het bijzonder vond dat ik aan haar gedacht had met de Pinkeltjes, dat ze er heel blij mee was. Fijn om te horen, als is het niet van mijn zus zelf. Zo zie je maar weer, als je geen verwachtingen hebt en je doet toch iets moois voor iemand, is er niemand die je kan teleurstellen.
ps2. Gisteren 10 januari 2018 kreeg ik een kaartje van mijn zus met het schrijven dat ze er zo ontzettend blij mee is. En dat het haar veel heeft gedaan dat ik dit voor haar had geregeld. 
Hoe mooi is dat?! Daar word ik dan weer blij van!
(©) Angela van der Ploeg
8 januari 2018