Het overkwam mij op hele jonge leeftijd, opeens out of the blue onwel worden, pijn hebben en/of flauwvallen.
ik vergeet nooit die ene keer dat ik onderweg was naar de markt met mijn moeder. Het was druk op straat waar we liepen, overal mensen en gepraat en gedoe. Mijn leeftijd weet ik niet precies (ca. 8 jaar?) maar opeens kreeg ik pijn in mijn buik, werd onwel en viel flauw midden op straat.
En zo vlakbij waar de markt begon, het was geen prettig plekje. Ondanks dat het daar helemaal anders is door verbouwingen, kan ik mij die plek nog goed voor de geest halen.
Ik lag daar op straat, hoe mijn moeder er aan toe was weet ik niet. Maar er kwam hulp, en toen ik daar lag hoorde ik iemand zeggen: ga bij haar vandaan, ze krijgt zo geen lucht. Bleken er dus allemaal mensen om mij heen te staan.
Ambulance kwam ter plekke maar in in mijn herinnering staat niet of deze mij ook naar huis gebracht heeft. Wat ik wel weet is dat er uit onderzoeken niets naar voren kwam waar we ons zorgen om hoefde te maken. Eigenlijk kwam er gewoon helemaal niets uit!
Op iets latere leeftijd kreeg ik het weer. Als ik een drukke winkel binnenliep kwam er zoveel op mij af, ik kreeg hier een pijntje, daar een steek, een weeïg gevoel, en ga zo maar door. Wat een “onzin”! Ik moest die winkel uit, ik werd angstig en begon te hardlopen naar de uitgang. Bijna viel ik flauw, ik werd echt zwart voor de ogen. Eenmaal buiten ging het wel weer.
Nog had ik het niet door, maar ik denk dat dat mede kwam door hoe het er thuis aan toe ging. Alle onderwerpen waren taboe, we konden als kinderen nergens over beginnen. Ik deelde ook niets met mijn moeder.
Deze “onzin” kreeg ik later ook op verjaardagen en op andere bijeenkomsten waar veel mensen waren. Het werd ongemakkelijk. En in mijn samenwonen met mijn eerste vriend, kwam het regelmatig voor. Helaas voor mij kon ik er met hem niet over praten. Ik liet het dus maar zo en vermeed zo goed als het kon verjaardagen. In die periode was het alleen zo dat het geen optie was dat ik niet mee zou gaan. Ik kan hier wel verder op ingaan, maar laten we maar zeggen dat de relatie niet dat was wat het leek. En dat mijn eigen ik behoorlijk werd weggevaagd in die 11 jaar. Zeg maar helemaal.
Pas heel veel later kwam ik er achter hoe het nu werkelijk zat met die “onzin” van out of the blue onwel worden, lichamelijke sensaties en pijn krijgen.
Ik was sowieso HSP en ik was heel gevoelig voor andermans gemoedstoestand. Ik kon dingen aanvoelen of ik kreeg zelfs dezelfde pijn als iemand die mij passeerde of naast me zat.
Ik weet inmiddels al wat jaren hoe ik hiermee om kan en mag gaan; het is zelfs zo dat het stukken minder is geworden nu ik weet wat en hoe het werkt. Maar nog steeds vermijd ik grote mensenmassa’s, drukke winkels en verjaardagen. Gewoon, omdat het kan, ik hoef voor niemand verantwoording af te leggen.
Het leuke van dit artikel is dat ik dit schrijf vanwege een vraag die ik kreeg van iemand. Deze persoon wil graag weten hoe ze kan weten of een “stemming” die haar ineens overvalt, haar energie is of dat van een ander. En als het van een ander is, of de mogelijkheid bestaat dat je weet van wie.
En die vraag is niet zo eenvoudig te beantwoorden. Want:
* gaat het om te veel prikkels dat men er vreselijk moe van wordt en je energielevel nul komma nul is geworden (het gezegde dat iemand je energie opzuigt,de zogenaamde slurpers)?
* Of gaat het om wat ik meemaakte, krijgt de persoon opeens pijn of toont de persoon opeens emotie (huilen, lachen, angstig worden, boosheid, verdriet)?
* Of is de persoon om wie het gaat en die dit ervaart een persoon die op een spons lijkt en dus alles opzuigt?
* Of zit er in jezelf nog heel veel emoties waar je nog niet naar gekeken heb. Deze zullen bij je terugkomen zolang je hier niets mee gedaan hebt,
Wat je kan doen als je in de gaten krijgt dat jouw stemming opeens omslaat in iets heel anders.
Allereerst ga je bij jezelf na in welke toestand je zit. Was je vrolijk en werd je opeens boos of angstig? Waar komt die boosheid plots vandaan? Heb je iets meegemaakt wat je nu opeens raakt? Of waarom wordt je opeens zo angstig; is er iets gebeurd van de week wat eigenlijk nu pas je eigen revue passeert?
Als je er echt niet op kan komen, kan je je bedenken wat je als laatste gedaan hebt. Ben je op stap geweest met iemand die vrolijk was, maar eigenlijk van binnen niet en heb je dat opgepikt? Of ben je naar een concert geweest waar je zin in had, maar je hebt toch iets opgepikt van iemand anders, waardoor je je nu nog ellendig van voelt?
Ga dus je hele week na, van dag tot dag, van uur tot uur, van minuut tot minuut. Dat lijkt wat overdreven maar het kan zomaar zijn dat het iets kleins is geweest, wat nu grote vormen aanneemt. Heb je een idee gekregen? Heb je door in welke situatie dat is geweest? Haal dan die situatie weer naar boven, visualiseer die situatie en distantieer jezelf ervan.
Ben je erachter gekomen dat het emotie betreft van een bekend (geliefd) persoon, dan zou ik toch contact zoeken met die persoon en vragen of alles in orde is. Je kan zelfs vertellen wat je hebt ervaren. Maar dat moet je maar willen en/of durven.
Is het een voorwaarde dat je weet van 
wie je het opgepikt hebt? Mijn mening in deze is dat dat niet zo heel veel uitmaakt. Tenzij het van een goede vriend/in is die hulp nodig heeft. Maar het kan net zo goed iemand geweest zijn waar je naast gestaan in een winkel of elders.
Gebeurt het ter plekke als je ergens bent? Je voelt je dus lekker in je vel zitten en opeens krijg je doemgedachtes en andere dingen? En je staat/zit naast iemand waarvan je merkt dat het van die persoon afkomstig is? Ga dan ergens anders staan, en als dat niet mogelijk is, visualiseer een spiegel tussen jullie 2, zodat alles wordt terug gekaatst.
Wat kan je er aan doen dat dit niet weer gebeurd of dat je er geen last van krijgt?
* Zorg ervoor dat je goed geaard bent en blijft. Doe regelmatig zo niet elke dag een aardingsoefening.
* Bescherm jezelf. Een handige vorm van bescherming die vele mensen gebruiken is het visualiseren van een stroom van wit licht (of elke andere kleur die je voelt dat je versterkt) rondom je gehele lichaam. Bedenk daarbij dat dit witte licht (of welke kleur je gekozen hebt) je helpt om negatieve gevoelens, fysieke ongemakken en emoties buiten te sluiten. Draai daarbij je zonnevlecht dicht; maak een draaiende beweging met de klok mee alsof je een jampotje dichtdraait.
* En zo zijn er diverse oefeningen (deze pagina is afkomstig van mijn blog website) die je kan doen om je te beschermen tegen negativiteit.
* Praat er met anderen over.
Maar er is meer, we kunnen het ook anders bekijken.
Zodra je getriggerd wordt door emoties die wel of niet van jou zijn, en het feit dat je erop reageert, verteld jou dat iets in jezelf nog gezien wil worden. Het kan juist een cadeautje zijn als een ander zijn/haar emotie achterlaat. De ander raakt iets in jou aan wat al in je leeft. Het laat zien dat dit item nog geheeld mag worden. Neem verantwoordelijkheid voor de emotie en probeer het te zien als een angstig deel van jezelf dat nog aansluiting bij jou zoekt.
Wat niet geheel onbelangrijk is:
Als je HSP bent, ben je gevoeliger dan mensen die dat niet zijn; HSPers zijn vatbaarder en kwetsbaarder en zijn misschien sneller uit balans. Wij HSPers kunnen eigenlijk niet tegen negatieve berichten en toch lezen wij ze. Het mooie zou zijn als wij deze konden negeren, gewoon door scrollen of volledig overslaan. Echter, dat werkt toch niet helemaal. Want ergens worden we er naar toe getrokken, juist omdat we zo begaan zijn met diegene die geen stem hebben, of dat we graag willen helpen maar niet precies weten hoe.
Hoe dan ook, vind een weg in jezelf. Voel, bekijk je innerlijke. Hoe ga jij met je eigen gevoelens, emoties en fysieke toestand om? Zorg je goed voor jezelf? Want dat is toch wel HET voornaamste en het allerbelangrijkste.
(C) Angela van der Ploeg
30 juli 2018