Open brief aan de makers van het programma “Klonen, wens of waanzin”
Allereerst heb ik (gelukkig) de eerste 3 afleveringen niet gezien. Dat heb ik bewust gedaan, omdat het hele klonen van levende wezens mij tegenstaat. Gisteren was ik ook niet van plan om te kijken, maar bij toeval kwam ik met zappen toch terecht op NPO 2 waar deze serie werd uitgezonden.
Wat mij opgevallen is, is dat er heel veel aandacht wordt besteed aan het klonen zelf. Het hoe en wie of wat daar voor gebruikt wordt, is waarschijnlijk niet belangrijk. Net zoals in de broodfok worden hier honden voor gebruikt die opgesloten liggen in een glazen kamertje. Wat mij vreselijk pijn in mijn hart deed was de blik van de surrogaatmoeder. Mijn hart brak.
Ze lag daar te liggen met 2 puppies van een geheel ander ras in haar baarmoeder omdat er een Nederlands echtpaar, of nee…..een omroep uit Nederland zo nodig een serie wilde maken over klonen van honden.
Dat daar een echtpaar voor werd uitgekozen die hun hond graag gekloond wilde zien, vond ik werkelijk schokkend. Nog schokkender vond ik de uitlatingen van de vrouw tegen de surrogaatmoeder. “Heb jij onze Joepie bij je? Ga jij maar mooi je best doen jonge dame!” Niet eens bij nagedacht dat deze surrogaathonden dus gewoon misbruikt worden omdat mensen een kloon willen! Onbegrijpelijk, naïef wellicht en onwetend.
Feit dat men sowieso een kloon van je overleden hond wilt, vind ik al bizar. Ik zou nooit en te nimmer een kloon van mijn bouvier Zorra gehad willen hebben. Zorra was uniek, zij was een hond die voor mij door het vuur ging, zij was mijn maatje, mijn allesie, zij heeft ervoor gezorgd dat ik nog leef. Wij hadden spiritueel maar ook telepathisch contact met elkaar.
Hoe kan een kloonhond mij dat gevoel ooit teruggeven? En diep in mijn hart weet ik dan toch ook wel dat het niet mijn Zorra zou zijn?
Ik verbaas mij werkelijk dat dit echtpaar zo de overtuiging had dat hun hond Joep, terug was gekeerd in een ander lichaam. Hij is het echt, riep de vrouw meermaals. Oh, wat kreeg die pup de aandacht! En oh, wat waren ze blij! De vrouw had het altijd al gewild, de man niet. Maar nu hij zag dat de kloonhond toch echt wel Joep was, waren zijn gedachten toch veranderd over het klonen. Ik was wel blij verrast dat ze de kloonhond niet Joep hebben genoemd, maar Pipo (de Clown).
Alle aandacht voor de pup, alles voor de pup. Duh……., en die surrogaatmoeder dan? Waar is al die aandacht voor die surrogaatmoeder, die er voor heeft gezorgd dat zij zonder dat ze het misschien wilt, wordt gebruikt voor dit soort praktijken? Een hond die ongevraagd wordt misbruikt voor praktijken die zo absurd zijn, maar wel worden uitgevoerd omdat er mensen zijn die heel veel geld er voor over hebben, om een hond die zij hebben gehad, te laten klonen. Aan de surrogaatmoeder wordt niet gedacht.
Dat er honden aan de overkant van de wereld hiervoor gebruikt worden, doet er dus totaal niet toe. Dat die honden hoogstwaarschijnlijk vaker dan 1x worden gebruikt, mag duidelijk zijn. Hoeveel kloonhonden zou de surrogaatmoeder van Joep al op de wereld gezet hebben? En hoe zit het met al die keizersnedes? Wat als de hond er te oud voor wordt, of ziek? Ik zie het al voor mij: hup spuitje erin, op de stapel, ajuu!
Het spijt mij dat er omroepen zijn die hier aan meewerken. Dat zij willens en wetens dit laten gebeuren. Dat zij ondoordacht maar wel met medeweten weer een hond laten misbruiken.
Ronduit schandalig, schokkend en onwenselijk.
(©) Angela van der Ploeg
19 november 2016
Kijk hier de aflevering: https://www.uitzendinggemist.net/programmas/17745-Klonen_Wens_of_Waanzin.html
#NPO2 #Sophiehildebrand #wensofwaanzin #klonen #honden #surrogaatmoeder