Als nakomer in een gezin van 7
het was meer het overleven
ik hoorde er niet echt bij
ik voelde mij niet vrij
alleen overblijven
jaloezie komt boven drijven
geen gesprek is juist
en ik balde mijn vuist
In die tijd
was alles doodgewoon
In die tijd
er was geen smartphone
In die tijd
er was geen internet
In die tijd
er was geen veiligheidsnet
Ik wilde praten over het leven
wat heeft het mij te geven
wat heeft het mij te bieden
maar ze bleven verbieden
Sex, drugs en rock en roll
gesprekken zijn toch zinvol
ik wilde alles weten
het waren mijn hulpkreten
In die tijd
was alles doodgewoon
In die tijd
er was geen smartphone
In die tijd
er was geen internet
In die tijd
er was geen veiligheidsnet
Dan op eigen benen staan
ik was pas 17 en had geen baan
Het leertraject in en wonen buitenshuis
het werd een en al feestgedruis
dat veranderde al snel
in een grote hel
dit had ik dus willen weten
mijn leven weggesmeten
1980 en net 18 jaar
ik wist nu zo zit het leven in elkaar
met enge figuren
die je begluren
die je willen strikken
die er op kicken
de loverboys van toen
hadden geen fatsoen
In die tijd
was alles doodgewoon
In die tijd
er was geen smartphone
In die tijd
er was geen internet
In die tijd
er was geen veiligheidsnet
Toch was ik sterk en vocht
de politie opgezocht
in een blijf-van-mij-lijf-huis
in mijn hoofd een hoop ruis
de weg terug was lang
groot was de overgang
wat moest ik met mijn leven
had ik nog wel wat te geven
Kreeg geen opvang daarna
niet van zussen
niet van mama
Wat mij is overkomen
kon ik van te voren niet dromen
het heeft mij leven getekend
leven is niet vanzelfsprekend
36 jaar later
nog steeds een grote kater
wil ik mijn verhaal vertellen
ik wil mij er voor openstellen
aan kids van nu
elk een eigen individu
praat thuis en trap er niet in
je leven is heilig, overwin!
In die tijd
was alles doodgewoon
In die tijd
er was geen smartphone
In die tijd
er was geen internet
In die tijd
ik had mijn eigen overlevingspakket
(©) Angela van der Ploeg
17 mei 2016