Mijn mobiele telefoon ging laatst
Ik zag wie er belde; ik was super verbaast!
Ik kreeg mijn moeder aan de lijn
Om haar stem te horen was reuze fijn.
Op de vraag waarom ze nooit belt
Dat ik daarover was teleurgesteld
Kreeg ik veel dingen te horen
Die mij niet konden bekoren
Ze moest rekening houden met de anderen
Dat kon ze schijnbaar niet veranderen
Haar andere dochters bepalen haar leven
Al zal ze dat nooit toegeven
Na een lang gesprek aan de telefoon
Voelde ik mijn kans schoon
Kan ik u bellen volgende week
Is het goed dat ik wat afspreek
Het wordt tijd om langs te gaan
Zo ver woont u hier niet vandaan
Ik vond het een goed idee
Zij vond het wel oké
Een paar dagen later
Kreeg ik (alweer) een kater
In mijn brievenbus zat een kaart
Wat weer heel veel verklaart
Er stond letterlijk geschreven
(het zal haar zijn ingewreven)
Dat bellen nu niet mogelijk was
Hoe ik mij voelde toen ik dat las?
Haar andere kinderen zullen dit hebben bedacht
Ik had niet anders verwacht
Zij kan niet om deze kinderen heen
Ik ben dus met recht een buitenbeen
Ik ben toch ook een kind
Maar blijkbaar erg onbemind
Als je als moeder geen eigen keuze kan maken
En liever het jongste kind wilt kwijtraken
Ze begrijpt niet hoe ze mij hiermee pijn doet
Je bent toch moeder in voor- en tegenspoed
Maar zij verloochent mij, wijst mij af
Is dit werkelijk mijn straf
Zo depressief als ik kan zijn
Zij krijgt mij echt niet klein
Ook al doet zij mij ontzettend zeer
Dit is waarschijnlijk de laatste keer
Wie weet bel ik toch nog eens aan
Zou ze me buiten laten staan?
We zullen het beleven
Maar mijn hoofd blijft altijd opgeheven.
(©) Angela van der Ploeg
28 juli 2016