De eerste les van de Sjamanencursus 15 januari 2018.
Eerst een introductie wie we zijn, wat we doen en waar we voor staan.
Daarna heeft Marion uitgelegd hoe zij Sjamaan is geworden en wat we in deze 4 workshop dagen gaan leren. Het gaat hoofdzakelijk over de leer van de Peruaanse Sjamanen. Verder gaat het om het doel wat wij in zicht hebben en hoe we dat kunnen waarmaken of juist niet.
Sjamanisme gaat ervan uit dat alles een ziel heeft, de mensen, de bomen, de dieren, de stenen enzovoort. Alles is met alles verbonden, alles is met alles gelijkwaardig en maakt onderdeel uit van de Grote Geest.
Er zijn drie werelden, een boven- en een onderwereld en de wereld zoals wij die kennen, de fysieke
wereld of te wel Hanaqpacha, Kaypacha y en Ukhu Pasha. De middelste wordt de middenwereld genoemd. In deze andere werelden bevinden zich onder meer gidsen, geesten en voorouders.
Marion heeft uitgelegd dat deze 3 werelden 7 lagen hebben.
Hieronder probeer ik dat een beetje uit te leggen middels een schema. Dit is een systeem van de
Incas uit Peru. Er is geen echte naam voor het hele systeem van 7 lagen onder en 7 lagen boven het
oppervlak van de aarde. De 7 lagen onder het oppervlak heten echter de rainbow layers. De laag het
verste beneden is rood, dan komt oranje, geel, groen, lichtblauw, donkerblauw en paars. Paars is dus
het dichtste onder het oppervlak en daarin zitten de boeken met kennis.

Wat is een sjamaan
Een sjamaan is een soort brug, een tussenpersoon tussen de mensen en de geestenwereld. Ook werkt
een sjamaan voor mensen die problemen hebben of ziek zijn. Een sjamaan probeert verstoord
evenwicht weer in balans te brengen.
Met rituele dansen en behulp van trommels, ratels en de stem roept de sjamaan een staat van
bewustzijn op waarmee hij zichzelf in trance brengt, een geestestoestand die het mogelijk maakt om
door verschillende werelden te reizen en contact te maken met persoonlijke hulpgeesten.Zo’n ritueel verloopt bijna altijd volgens een vast patroon. De sjamaan danst en zingt, vaak in speciale kleding, en gebruikt een trommel of ratel om in trance te geraken. Als de sjamaan weer terug is van de reizen doet hij verslag van zijn reis naar andere werelden.
Mijn doel
– waar word ik blij van, waar krijg ik een warm gevoel van
– wat is mijn grootste wens
– is mijn doel origineel
– zoek geen doel uit die niet mogelijk is (Mozart kan je nooit worden!)
Na deze les over de 3 werelden zijn we in een meditatie op reis gegaan naar ons zuivere kind
(oefening 1) . Wat wil het zuivere kind? Hoe voelt het zich?
Mijn zuivere kind wil gezien en gehoord worden, wil liefde van de ouders.
Marion begeleide ons met de Sjamanentrommel.
Op de rug van een zwarte panter (die we overigens altijd kunnen aanspreken zodat hij ons kan
brengen waar we willen) mochten we de reis maken over de vlaktes met weinig gras, met achter ons
de wereld met de vele bomen. Daarna kwamen we op een totale kale zandvlakte. Daar ergens kon ik
mijn innerlijke kind zien zitten. Het was een mooie reis!
Ik heb het innerlijk kind aangesproken, wilde haar beschermen tegen al het kwaad en nam haar naar
de bewoonde wereld, naar mijn eigen huis zodat ze mijn wereld zelf kon invoelen en bekijken. Ik
zal je behoeden voor al het slechte. Mijn doel is dat ik een stem wil zijn voor diegene dat dat niet hebben en laten merken dat ze gezien en gehoord mogen worden.
Het deed mij veel, die reis. Het maakte wat in mij los. Ooit al met mijn innerlijke kind gewerkt (de
revalidatie van Ciran is een mix tussen lichamelijke gesteldheid en je spiritualiteit) dus ik wist al
wat dit te weeg kon brengen. Als les 1 al zo’n indruk maakt en al dingen bij mij van binnen
losmaakt, wat moeten de overige lessen wel niet doen?!

De tweede oefening was dat alle 7 cursisten een kaart mochten trekken uit het deck van Rider Tarot. Er werd een ploegje gemaakt van 3 personen, elk kreeg een nummer 1, 2 en 3.
Omdat ik alleen overbleef, was Marion nummer 2 en 3 tegelijk.
De kaarten mochten we niet bekijken totdat deze op de grond werden gelegd; nummer 1 eerst, dan 2 en dan 3. De 3 cursisten die deze kaarten hadden getrokken mochten alleen met deze 3 kaarten
werken. Zo ook groepje 2 en groepje 3, Marion met mij.
Het was de bedoeling dat we vanuit de kaarten een verhaal gingen maken.
De tarotkaarten op zich hoefden we niet te weten, het ging echt om het plaatje zelf, dus de tekst onder het plaatje konden we vergeten. Eigenlijk was het een soort van intuïtief schrijven, vanuit je innerlijke
dat opschrijven wat je uit de plaatjes kan halen.
Het ging er wel bij iedereen om dat het om een persoon moest gaan die op weg was naar zijn/haar doel.

Ik had als kaarten deze 3, zie plaatje rechts. Het verhaal wat uit mijn pen tevoorschijn kwam, is het volgende:
“Er was eens iemand die op weg was naar zijn doel.
Hij liep in de natuur en ging zitten bij een mooie boom. Hij zat daar en begon te luisteren naar zijn innerlijke stem, zijn innerlijke ik.
Hij hoopte zo dat hij te horen zou krijgen wat zijn doel hier op aarde zou zijn.
Hij zonk helemaal weg in zijn gedachten en zag de Bron waar hij vandaan kwam. Hij zag de volgers en begreep dat hij anders was dan de anderen.
Zijn innerlijk gaf hem aan dat hij andere wegen moest bewandelen wilde hij zijn doel kunnen bereiken. Hij moest anders zijn omdat dat hem was gegeven. Anders betekent niet dat hij gek was of niet volgend. Nee, hij was daarmee gewoon zichzelf!
De ridder op het paard moest hij worden. De ridder die de stem zou worden voor diegene die geen stem hadden. Die ridder die zich kon ontfermen over die, die dat nodig hadden. Die ridder die zichzelf opzij kon zetten om die stem te zijn!
Luisterend naar zijn innerlijke wist hij het zeker! Dit is waarom hij hier was en waarom hij was geboren! ”
Zoals je leest komt het overeen met wat ik in de reis op de zwarte panter al had aangevoeld. Het innerlijke kind wat niet gehoord of gezien werd, zij gaf de boodschap door.
Het schrijven komt vanuit mijn ziel, vanuit mijn innerlijke. Het is geen fantasie, maar real!
De 3e oefening was het maken van een soort van sand painting, maar dan zonder zand.
We hadden allemaal spullen uit de natuur meegenomen (helaas wist ik dat te laat en had vrij weinig; onze tuin is in slaapstand en er is weinig om te gebruiken). We kregen een wit vel van 50 bij 50 en daar mochten we onze fantasie op delen.

Een van de dingen die we mee hadden moeten nemen was een mooie steen. Tja, en daar stond ik dan in de tuin met strookjes grind. En plots pakte ik een steen op en deed hem in een zakje met de rest. Heb eigenlijk niet goed gekeken; ik zag pas goed hoe de steen eruit zag toen Marion over de steen begon. De steen is mijn Getuigensteen. Je eigen getuige steen kun je gebruiken om je op te richten en terug te denken aan wat je hebt gedacht en gezien en je voorgenomen heb in les 1.
Hij is de natuurlijke hard disc waarin je herinneringen zitten. Een stille getuige. Hij heeft alles meegevoeld en meegemaakt in les 1 en gaat dat ook weer doen in de komende lessen.
Gelukkig had Marion zelf veel natuurlijke producten meegenomen die we konden gebruiken (lenen). Daar was ik heel blij mee.
Ik deed maar wat. Zaadjes hier, een varenblad daar, een klimop bovenin, een tak bijna in het midden, 3 hele lichte dingetjes bovenin, een veer van een vogel boven de tak gelegd…….echt, ik zat er helemaal in en wat ik deed, geen idee.
Nadat iedereen klaar was met zijn/haar sand painting, mocht je vertellen wat je er zelf in zag. Marion vroeg ook nog een aantal dingen en de andere deelnemers konden vragen stellen of vertellen wat zij erin zagen. Eenmaal bij die van mij aangekomen vroeg Marion wat ik hiermee wilde vertellen. In eerste instantie zei ik: Geen idee! Werkelijk niet! Maar eigenlijk gelijk daarna wist ik het.
De onderkant is de aarde, daarmee ben ik verbonden. Zorg dat je altijd goed geaard bent! De lege schelp (waar ik wel wat in gedaan heb) ben ik. Het is een zoetwatermossel schelp en de parel die sommige kunnen vormen……ik ben het celletje wat gevormd moest worden tot parel.

De “magic” mushrooms die er liggen
vertegenwoordigen het vermogen die wijzelf bezitten om ons los te maken van onszelf, waardoor we het grotere plaatje kunnen zien en wijsheid en inzicht kunnen vinden in onze ziel.
Als kind maakte ik mij al los en op latere leeftijd was het een mooi gegeven om weg te kunnen uit het dagelijks leven.
Op de foto hierboven zie je ook kleine bruine dingetjes liggen; zij vertegenwoordigen de knikkers.
Ik speelde vroeger met knikkers en ik gaf elke knikker/bonk/glazen stuiters/kogel etc. die mee mocht doen in het spel een taak en een gradatie. De mooiste bonker of knikker of welke ik op dat moment het mooiste vond maar nooit de grootste was, was de hoogste energie die er was.
Daarna kwamen de andere energieën en de leerlingen. Veel later herinnerde ik mij dit en bedacht dat ik toen al bezig was met spiritualiteit; dat ik speelde dat de knikkers/bonken etc. mijn “familie” was vanuit GeneZijde en dat zij de hoofdgidsen of/of hulpgidsen waren die mij begeleiden in mijn leven.


De schors die er ligt (die 2 donkere dingen, zie foto links) zijn de mindere kanten van mijn kindjaren die absoluut niet fijn waren. De lichtbruine schors (foto hiernaast) zijn de vele dingen die ik in mijn jeugd en op latere leeftijd heb moeten ondervinden. Deze zaken hebben nog steeds invloed op mijn leven nu.
Het groene wat je zowel links als rechts ziet, zijn de fijne dingen in het leven. Er gebeurde ook goeds en dat moet ik niet vergeten.
De klimop ben ik; een klimop is sterk en groeit overal en nergens, geeft nooit op. Ik geef nooit op!!


Mijn leven uit mijn verleden is uitgelegd onder het stokje wat er ligt en wat er boven het stokje ligt vertegenwoordigd mijn leven als ik “verlicht” mag zijn. Zie de afbeelding hieronder.

De salie die er ligt, de veer, de klimop…….dat ben ik als ik alles mag verwerken wat nog steeds in mij zit als zijnde onrein en wat invloed heeft in mijn huidige leven. Hoe mooi zou het zijn dat wanneer ik doodga, ik helemaal (ver)licht zou mogen zijn, als een zuiver, vrij mens zonder enige beperking.

De peulvruchten rechts:
Peulvruchten zijn geen groenten maar zaden van planten uit de vlinderbloemenfamilie die gedroogd kunnen worden zodat ze tientallen jaren opgeslagen kunnen worden. Peulvruchten hebben zich met de evolutie mee geëvolueerd. Ze heten peulvruchten omdat ze in een beschermhoesje, de peul zitten.
Peulvruchten bestaan uit 2 vruchtbladen waarin zaden groeien.
De betekenis dat ik op mijn sand painting gedroogde peulvrachten heb neergelegd is het feit dat ik toch in een soort van beschermhoesje heb gezeten, juist omdat ik alles heb overleefd wat ik heb meegemaakt. Het hoesje heeft mij gered.
In mij groeien vanaf mijn geboorte zaadjes, zaadjes die elk voor iets mooi staan. Alle zaadjes zullen tot groei komen, de een komt eerder uit dan de ander. En dan komt het einde in zicht.

Het einde, dat is wat ik met het rechts boven op het papier heb willen uitdrukken. Uiteindelijk weer een celletje (zieltje) worden, waarmee ik begon.
Hieronder zie je de hele sand painting en een foto van de sandpainting na mijn uitleg. De painting waarvan ik graag zou willen zien hoe het zou zijn als ik dood ga. Of het liefst eerder, zodat ik mijn lasten en mijn verleden heb kunnen accepteren. Het hoort bij mij, het zal altijd bij mij horen. Laat mij een verlichting voelen, laat mij verlost zijn van………………..
De sand painting zoals ik hem had gemaakt. De sand painting na mijn uitleg:

Dit was een verslag van les 1 van de Sjamanencursus, Lelystad 15 januari 2018.